Op naar Pasen

Hier is het nog volop winter, akkoord... Maar ik zie hier en daar toch al enkele knoppen tot leven komen. De lente is dus niet meer veraf, yes! Ik heb helemaal geen problemen met die winter, maar wat warmte en zonneschijn zou voor iedereen welkom zijn. Zeker als je die verbouwingen ginder en die grote kuis hier wat sneller vooruit zou willen zien gaan. Maar oké, misschien gaat de tijd al veel te snel en moeten we gewoon nog even geduld hebben.

Toch denken we alweer aan Pasen en gingen we op zoek naar een originele Paasknutsel. Vorig jaar maakte ik een moderne versie van de paasmand met het tweede leerjaar en die kan jullie dit jaar misschien inspireren!

Hoe je aan de slag gaat, lees je hier.

Uiteraard kun je grotere kinderen de paashaas ook zelf laten tekenen. Toon eventueel enkele voorbeelden, dan help je ze al een eind op weg.

Ratten zijn vieze beesten!

In de krokusvakantie probeerde ik toch wat tijd vrij te maken om te lezen. Ik geraak helemaal niet meer aan mijn gemiddelde van twee à drie boeken in een vakantie, maar ben toch al blij dat ik eentje tot een goed einde bracht. Het werd dit keer opnieuw een thriller van Scandinavische bodem. 'Rattenvanger' van Inger Frimansson moest wel al twee weken geleden terug in de bieb zijn, maar kom... We schrijven er nog snel iets over, springen uit onze pyjama en gaan straks luisteren welke boete het nu weer wordt :)

Gegevens

Uitgeverij: Anthos/Amsterdam

ISBN: 978 90 414 1752 7

Uitgegeven in: 2009

Uitgegeven in het Nederlands: 2012

Oorspronkelijke titel: Rattfangerskan

Oorspronkelijke uitgever: Norstedts Förlag

Omslagontwerp: Studio Jan de Boer

Flaptekst

Uitgever Titus Bruhn heeft jaren geleden zijn vrouw Rose verlaten voor een andere vrouw, Ingrid. Nu hij ernstig ziek is, wil hij Rose weer zien en haar om vergeving vragen. Zij reageert echter niet op zijn telefoontjes, waarop hij Ingrid smeekt bij Rose langs te gaan en haar te vragen om hem te bezoeken.

Sinds de breuk met Titus leidt Rose een geïsoleerd leven in een afgelegen gebied. Haar enige gezelschap bestaat uit een paar ratten, die ze tam probeert te maken. Ze zit niet te wachten op visite, en al helemaal niet van de vrouw die haar relatie om zeep heeft geholpen. Het bezoek van Ingrid loopt dan ook totaal uit de hand en Rose kan de gebeurtenissen niet meer ongedaan maken...

Mijn beoordeling (++)

Thrillers van Scandinavische bodem vormen eigenlijk een genre apart. Je kunt ze helemaal niet vergelijken met de spannende verhalen die in de rest van Europa worden geschreven. Het gaat immers om een andere cultuur, een andere omgeving en andere mensen. Ik las al Scandinavische boeken van verschillende schrijvers en schrijfsters, maar nog nooit van Inger Frimansson. Ik moet zeggen dat het me wel beviel. Soms kreeg ik het gevoel dat het verhaal wat lang werd uitgesmeerd, maar oké, dat gebeurt me wel eens vaker. Het boek leest heel erg vlot door de afwisseling tussen de verschillende hoofdstukken. Het verhaal gaat over twee vrouwen en meestal worden de hoofdstukken door hen verteld. Op het einde van ieder deel zorgt Frimansson voor een interessante zin waardoor je het boek moeilijk aan de kant kan leggen. De personages zijn ook goed uitgewerkt waardoor je echt meevoelt met beide vrouwen. Het gaat hier immers over een gebroken relatie, iets waar velen zich jammer genoeg iets kunnen bij voorstellen.


Bron foto:
* http://www.mijnleescadeau.nl/boeken/r/rattenvanger-inger-frimansson.php

Geld maakt niet gelukkig...

Oefenen met de euro is noodzakelijk in de lagere school. Ons betaalsysteem is immers voor kinderen niet altijd even makkelijk te begrijpen. Eerst en vooral zijn er heel wat verschillende munten en biljetten. Daarnaast moet men de euro's en centen uit elkaar kunnen houden.

Komt daar nog bij dat de kinderen niet alleen gepast moeten kunnen betalen, maar dat ze ook moeten kunnen teruggeven. Het komt er dus op aan om dat heel vaak te oefenen en te herhalen. Wij - als leerkrachten - doen dit in de klas. Ook thuis kun je spelenderwijs op weg gaan. Je kunt daar uiteraard echt geld voor gebruiken, maar namaakgeld komt ook altijd van pas.

Ik maakte het op die manier en verzamelde opnieuw alles in een passende doos. Hierbij toon ik de namaakmunten voor mijn bord, maar ik heb ze ook in het klein gemaakt.

Wil je zelf ook aan de slag? Kijk dan snel even hier.

Tjah...

Vond ik zoveel jaren terug een supergrappig kaartje en vind het nog steeds... want het verwoordt nog altijd hoe ik me voel met jou aan mij zij :)

Vond het trouwens leuker om een tekening van het kaartje te maken in plaats van er gewoon een foto van te nemen.

Valentijn... of je het nu wil of niet :)

Op mijn zeventiende leerde ik de liefde van mijn leven kennen en toen schreef ik dit...

Warmte

Nog nooit heb ik me zo gevoeld

ik heb het warm vanbinnen

ook al is het winter

ik ben gewoon een zonnetje

dat zonnetje verwarmt me helemaal

en houdt me in leven als jij er niet bent.

Misschien geen hoogstaande poëzie, maar nog altijd even waar... Zelfs na een goeie 12 jaar :).

Geniet van al die liefde vandaag!

Met de kids naar Zambezia

Vandaag trok ik samen met mijn mama en mijn twee nichtjes naar de cinema. Op stap met drie generaties, iets waar ik echt van kan genieten. Ik vreesde een scene bij het kiezen, maar het ging nogal vlot. De meiden wilden die film wel eens zien met die vogels. Wij moesten even zoeken over welke prent het dan wel ging, want toegegeven... die kinderen kennen er een pak meer van dan mijn ma en ik samen :).

Zambezia vertelt het verhaal van een jonge valk Kai die de wijde wereld wil intrekken. Hij leeft samen met zijn vader in een afgelegen gebied en is het beu om zonder actie en vrienden door het leven te gaan. Wanneer er een paar andere vogels toevallig voorbij komen, beslist hij hen achterna te gaan. Zij zijn immers op weg naar Zambezia, een droomstaat voor vogels. Kai is benieuwd, maar belandt al snel in een spannend en gevaarlijk avontuur.

Meer info over de film vind je bij mijn tabblad 'films' - Zambezia.


Bron foto:
http://www.paff.org/zambezia/

De zaak Dutroux

Wie net als ik geboren werd in de jaren 80 van de vorige eeuw maakte in België de zaak Dutroux heel erg bewust mee. Toen Julie en Melissa dood werden terug gevonden, stond ik wenend voor het tv-scherm. Het is een beeld dat ik nooit meer zal vergeten. Hoe kon iemand in staat zijn een kind dit aan te doen?

Sommige zaken geraken daarna in de vergeetput, maar deze gruwel is te erg geweest waardoor niemand dit ooit zal kunnen vergeten. Daarnaast vragen de 'mensen' in kwestie te pas en te onpas hun vervroegde vrijlating aan... Ik kan begrijpen dat dit voor de nabestaanden en andere slachtoffers moeilijk te aanvaarden is.

Omdat het verhaal me altijd heel erg sterk heeft aangegrepen, las ik in de nasleep van dit hele gebeuren het boek over Sabine Dardenne. Dit is één van de meisjes die het trauma wel overleefde. Zij zat maar liefst tachtig dagen vast in de kelder van Dutroux, maar werd uiteindelijk bevrijd.

Gegevens

Auteur: Sabine Dardenne

Overige betrokkenen: Joris Vermeulen, Marie-Thérèse Cuny

Vertaald uit het: Frans

Vertaald door: Joris Vermeulen, N. Koch

Oorspronkelijke titel: J'avais douze ans, j'ai pris mon velo et je suis partie à l'école
Uitgeverij: Saffraan
Uitgegeven in: 2004

Pagina's: 221

ISBN: 9789049999711

Flaptekst

“Ik ben een van de weinigen die het geluk hebben gehad te ontsnappen aan een dergelijke moordenaar. Het vertellen van dit verhaal is voor mij een noodzaak en als ik al de moed heb om deze hellegang te reconstrueren, dan is het vooral opdat rechters pedofielen niet langer vrijlaten wegens ‘goed gedrag’, en zonder enige waarschuwing.”

Sabine Dardenne is twaalf jaar oud als ze door Marc Dutroux en zijn handlanger van haar fiets wordt gesleurd, in een busje wordt gedrogeerd en naar een onbekend huis wordt gebracht. Wat Sabine daar moet ondergaan is vreselijk. Zij moet zich uitkleden, Dutroux doet haar een ketting om de hals en bindt haar daarmee aan een bed. Na een paar dagen wordt Sabine naar een kelder overgebracht, waar ze in de tijd die volgt steeds weer wordt lastiggevallen door Dutroux. Aan het eind van haar gevangenschap krijgt ze gezelschap van Laetitia Delhez en enkele dagen later worden de meisjes door de politie bevrijd.

Ik was twaalf en ik fietste naar school is een buitengewone getuigenis van een jonge vrouw die tachtig dagen doorbracht in gevangenschap voordat zij van de dood werd gered. Sabine Dardenne schreef dit boek opdat de stem van de slachtoffers eindelijk gehoord zal worden en de fascinatie voor dit soort monsters voor altijd zal verdwijnen.

Mijn beoordeling

Dit boek heb ik helemaal niet gelezen omdat ik het mooi zou vinden. Daarom zet ik hier ook geen beoordeling in de vorm van plusjes. Op zich is het boek niet echt mooi geschreven, maar dat vind ik hier van ondergeschikt belang. Vele recensies vinden het verhaal saai omdat het eigenlijk de gekuiste versie is. Het klopt inderdaad dat de grootste gruwel ons bespaard blijft en daar ben ik eigenlijk blij om. Ik zou me anders een ramptoerist vinden en die zou hier niet op z'n plaats zijn. Het boek heeft me een beeld gegeven van wat de kinderen moeten hebben meegemaakt. Zo zijn waargebeurde verhalen nu eenmaal. Ik vraag me wel af of ik het nu nog zou lezen. Ik denk van niet... De gruwel is al lang bekend en het is uiteraard leuker om een iets ontspannender boek te lezen.


Bron foto:
http://www.bol.com/nl/p/ik-was-twaalf-en-ik-fietste-naar-school/9200000010705089/

Memory voor uren spelplezier

Zelf een memory maken, houdt eigenlijk niet veel in. Je zoekt gewoon enkele foto's rond een thema, drukt ze tweemaal af en je kan aan de slag. Dit is niet alleen dankbaar materiaal voor leerkrachten, ook thuis kunnen de kinderen er uren spelplezier aan beleven. Het is misschien zelfs leuk om je eigen familiefoto's te verwerken in een memory.

  

Zet enkele kaders op een blad en voeg daar foto's in. Zo ben je zeker dat de kaartjes allemaal even groot zijn. Print de foto's tweemaal af en knip alle kaartjes uit.
Druk op een gekleurd blad dezelfde kaders af en zet daarop het thema. Als je dan meerdere memory's maakt, kun je ze makkelijk sorteren (als ze door elkaar zijn geraakt).
Plak de foto's op de gekleurde kaartjes en lamineer alles. Zo kun je vele jaren later nog genieten van je spel.

Veel spelplezier!

Wil je de carnavalmemory graag gebruiken? Kijk dan snel even hieronder!
De achterkant van de kaartjes vind je hier.
De voorkant van de kaartjes hier.

Op een originele manier geld verpakken

Gisteren gingen we op bezoek bij schone zus en schone broer. Ze wonen intussen toch al een tijdje samen en het was dan ook tijd voor een officieel cadeautje. Ik ken de zus van mijn allerliefste nu wel al een jaar of twaalf, maar het geven van iets origineels is niet zo simpel. Omdat iedereen wel een andere smaak heeft, opteer ik meestal voor het geven van een centje. Maar om dat nu gewoon in een envelopje te steken... dat vind ik nogal saai. Daarom ging ik gisteren op zoek naar iets anders. Hieronder zie je het resultaat.

Ik beplakte een doosje met enkele houten letters. De letters vond ik het op Het Boekenfestijn. Ik betaalde slechts 85 cent voor een volledig doosje. De letters werden gekleurd met een wasco. Je kunt ze uiteraard ook schilderen.

Aan de binnenkant bevestigde ik de twee beginletters van hun namen. Daartussen plakte ik een sterretje want de liefde staat immers in de sterren geschreven :).

Vanboven in het doosje legde ik een passend briefje rond liefde is... Ik plakte het op een rood briefje en lamineerde het. Zo kan het nog een mooi leven leiden. Het kreeg trouwens al een mooi plekje op de kast!

Het doosje vulde ik met snoep van Quality Street en daartussen stak ik wat muntstukken. 'Sneukelen' vindt iedereen leuk!

Gewoon wat plasticfolie er rond en een grote rode strik. Van mijn cadeau was ik best tevreden, alleen dat inpakken moet ik nog wat beter onder de knie krijgen. Zo gewoontjes... Maar oké, dan verwachten ze niet te veel en zijn ze toch supercontent met de inhoud!

Vernieuwde broodpudding

Een tijdje geleden postte ik hier een recept voor broodpudding. Ik vond mijn versie echter altijd net iets te droog. Blijkbaar was ik niet de enige met die mening want hoe ik hem ook aanbood bij het lieftallig vriendje... Hij verkoos de gekochte koeken om mee te nemen naar zijn werk.

Daarom probeerde ik gisteren iets anders. Ik baseerde mij op hetzelfde recept, maar voegde er 25 gram vanillebloem aan toe. Dat is net de helft van zo'n zakje. Ik vind hem al een pak smakelijker, maar volgende keer kap ik gewoon de volledige 50 gram in mijn deeg.

Smakelijk!

Op de foto's ziet hij er net iets te donker uit, maar ik heb het graag wat knapperig. En toegegeven, mijn kodak is aan vervanging toe ;).

Onmisbaar en tal van mogelijkheden

Eigenlijk was het tijd voor iets anders, maar aangezien ik de laatste week niets anders heb gedaan dan gewerkt voor mijn klasje gaat het deze keer wéér over school :). Sorry voor degene die geen les geven of geen kinderen hebben. Ik maak in de vakantie zeker eens tijd om iets anders te posten... en mijn hoofd leeg te maken :)

Wat ik al een tijdje liggen had en tot nu toe maar af en toe gebruikte, kan ik nu niet meer missen in mijn klas. Het lijkt misschien allemaal wel heel logisch, maar als beginnende leerkracht is het toch wel even zoeken. Ik maakte er vroeger al eens, maar niet in het juiste kleur. Nog eens opnieuw begonnen en nu wel goed aangepakt, al zeg ik het zelf.

Ik heb het over letterkaartjes. Ik maakte er rode met de klinkers en blauwe met de medeklinkers. Ook al geef je geen les, in een gezin met kinderen komen ze altijd van pas. Kinderen kunnen letters inoefenen, kunnen woorden leggen en toveren woorden om tot andere woorden. Er zijn tal van mogelijkheden. Laat hen vooral experimenteren. Vooral in het begin van de lagere school kan dit speels inoefenen echt wel een verschil maken.

Zie ook niet alle letters afzonderlijk. Zo maakte ik bij de klinkers bijvoorbeeld ook kaartjes met de ei/ij, de ou/au, de oe, de eu, de ui,... Bij de medeklinkers horen ook de kaartjes sch, ng en nk.

Wil je ze ook graag gebruiken? Kijk dan snel even hier.

Uitwerking van het Carnavalgedicht

Om onze oude schoolgangen wat op te fleuren, zorg ik steevast voor wat 'opfleurmateriaal'. Ik liet je al mijn clowns zijn, maar ik werkte ook mijn eigen gedicht uit. Met wat vrolijke kleuren zette ik het gedicht op grote bladen. Ik voorzag de zinnen ook telkens van een tekening. Misschien een idee voor jullie school?
Op naar het verkleedfeest van het jaar!

 

MAB-materiaal helpt uw kind

Een tijdje geleden postte ik enkele foto's van  mijn MAB-materiaal. Velen onder jullie denken waarschijnlijk dat dit enkel voer voor leerkrachten is. Dit klopt echter niet helemaal. Kinderen kunnen dit thuis ook zeker gebruiken. Het MAB-materiaal stelt hier eenheden, tientallen en honderdtallen voor. Op die manier kunnen de kinderen hun rekensommen gaan leggen. Dan lijkt alles net iets minder abstract, maar kunnen ze concreet - met het materiaal - aan de slag. Ik voorzag hier de kleuren van de handleiding 'Kompas', maar uiteraard zijn andere combinaties ook mogelijk.

Een honderdveld

Tientallen

Eenheden

Al deze figuren werden meerdere malen gekopieerd, uitgeknipt, gelamineerd en opnieuw uitgeknipt. Om alles netjes te bewaren (wat nog al eens durft mis te lopen bij mij), voorzag ik een schoenendoos van een titelblad en maakte onderverdelingen met plastic bakjes. Op die manier kan het materiaal een hele tijd mee gaan en hoef ik binnen een jaar niet opnieuw aan de slag.

Titelblad (eventueel verkleind aan de zijkant)

Een schoenendoos met praktische indeling

Ik werkte alles uit in een Word-document en hieronder kun je alles makkelijk downloaden.
Het honderdveld vind je hier en hier.
De tientallen vind je hier en hier.
De eenheden zie je hier.

Veel rekenplezier!

De Boekendief van Zusak

Hij stond al een hele tijd op mijn lijstje en begin dit jaar begon ik er vol goeie moed aan. Na tien bladzijden wist ik echter niet waarom 'De Boekendief' van Markus Zusak zo de hemel werd ingeprezen. Ik snapte er niet echt veel van en kon de draad nergens vinden die ik zo graag oppik als ik een boek begin te lezen. Lag het nu aan mijn intelligentie of aan het late tijdstip waarop ik begon te lezen... wie zal het zeggen. Een boek aan de kant leggen na een twintigtal pagina's druist in tegen al mijn principes en ik beet dus door. Gelukkig maar!! Vanaf het moment dat ik eindelijk begon te snappen dat het boek uit het standpunt van 'de dood' werd verteld, liet ik me leiden door de goeie schrijfstijl en het prachtige, maar o zo triestige verhaal.

Gegevens

Uitgever: The house of books

Oorspronkelijke titel: The Book Thief

Uitgegeven: 2005

Uitgegeven in het Nederlands: 2007

Vertaling: Annemarie Lodewijk

Omslagontwerp: Studio Jan de Boer BNO, Amsterdam

Omslagfoto: Jeff Cottenden

ISBN: 978 90 443 1965 1

Flaptekst

Het is het jaar 1939. Nazi-Duitsland. Het leven van Liesel Meminger verandert op slag als ze bij het graf van haar broer een voorwerp vindt dat gedeeltelijk onder de sneeuw ligt. Het is Het Doodgravershandboek, dat daar per ongeluk lijkt achtergelaten. 

Liesel leert lezen van haar pleegvader en begint een passie te ontwikkelen voor boeken en taal. Al spoedig steelt ze boeken uit de boekverbrandingen van de nazi's, uit de bibliotheek van de vrouw van de burgemeester, waar er ook maar boeken te vinden zijn. Maar het zijn gevaarlijke tijden. Als het pleeggezin van Liesel een jood in de kelder verbergt, gaat er een wereld voor Liesel open, maar ook dicht...

Mijn beoordeling (++)

Het scheelde niet veel of ik had dit boek aan de kant gelegd. Toch ben ik achteraf heel erg blij dat ik dat niet heb gedaan want iedereen die ik over dit boek hoorde vertellen had gelijk. Er zijn nog altijd verhalen die ik van een andere orde vind en daarom geef ik het ook geen uitmuntende, maar wel een heel goeie score. Eens je in het verhaal zit, sleept het je mee in een tijd waar Jodenhaat zo hoog in het vaandel werd gedragen. Achteraf gezien lijkt het moeilijk te snappen welke wreedheden er in de Tweede Wereldoorlog allemaal zijn gebeurd. In die tijd moesten er ook kinderen opgroeien en probeerde iedereen in de mate van het mogelijke gewoon gelukkig te zijn. Toch was het niet simpel want menselijkheid werd afgestraft. Deze boeken doen je even stilstaan bij het feit dat wij te veel klagen terwijl dat meestal eigenlijk helemaal niet nodig is.


Bron foto:
http://esmee-jacobs.blogspot.be/2011/12/de-boekendief.html