De rode kamer van Nicci French

Vroeger waren er een aantal schrijvers en schrijfsters die vaak op mijn nachtkastje lagen. Vreemd hoe die namen dan verdwijnen en nu plots toch weer opduiken. Alsof je altijd teruggrijpt naar je roots of naar je tienerjaren. Ik ontdekte intussen wellicht te veel andere namen, maar toch vraag ik me nu af of de schrijvers van jaren geleden me opnieuw zouden kunnen boeien. Karin Slaughter en Nicci French zet ik onder andere onder die noemer. Ik 'ken' ze al behoorlijk lang, maar ze kregen de afgelopen jaren niet meer de aandacht die ze misschien wel verdienen. Tijd dus om ook hen tussen mijn gelezen boeken te zetten.

In de voorbije weken las ik 'De rode kamer' van Nicci French. De recensies op het net deden me even twijfelen, maar ik moet zeggen dat het inderdaad niet altijd verstandig is om je daardoor te laten leiden. Ieder heeft zijn eigen mening en daarnaast ook z'n eigen smaak. Beginnen aan een verhaal is de boodschap en dan zie je wel waar het schip - of zeg maar het boek - strandt.

Gegevens

Uitgeverij: Anthos
Oorspronkelijke uitgever: Michael Joseph

Uitgegeven in 2001
Oorspronkelijke titel: The Red Room
Omslagontwerp: Studio Jan de Boer BNO
Omslagillustratie: Michael Trevillion
ISBN: 90 414 0819 3
Aantal pagina's: 351

Flaptekst

Kit Quinn werkt met geesteszieke criminelen. Ze raakt gewond als ze een verdachte ondervraagt die door de politie wordt vastgehouden. Tijdens haar herstel roept de politie haar hulp in bij een eenvoudige zaak. Het lichaam van een voortvluchtige is aangetroffen bij een kanaal in Londen. De politie heeft een verdachte en een bekentenis - van dezelfde man die Kit heeft aangevallen. Naarmate Kit zich meer en meer verdiept in het verhoor van de politie, in de getroebleerde geest van de verdachte en in de eenzame wereld van het mysterieuze slachtoffer, wordt het geheel steeds complexer en duisterder. Als Kit nieuwe verbanden en misdaden ontdekt, raakt ze betrokken in een verbijsterde zaak, die haar dreigt te vernietigen.

Mijn beoordeling (++)

Eerst dacht ik dat Nicci French me eens moet ontgoocheld hebben want ik heb dit schrijversduo echt al een hele tijd niet meer ter hand genomen. Ik kan me wel niet herinneren over welk boek het zou moeten gegaan hebben. Misschien had ik op dat moment geen zin in een thriller of wilde ik gewoon maar een romantische chicklit lezen, ik weet het niet meer. Maar wat ben ik blij dat ik toch weer eens in een Nicci French ben begonnen. De rode kamer kreeg geen zo'n lovende kritieken, maar zoals iemand me de raad op het net gaf, begin er zelf aan en geef daarna eens je eigen mening. Soms laat ik me inderdaad wat te fel leiden door andermans oordelen. Ik wil immers te veel lezen en dan wil ik ook geen tijd verspillen aan boeken die misschien niet zo goed zijn. Maar vanaf nu heb ik besloten om er hoe dan ook in te beginnen. Mijn smaak is trouwens niet die van jou en omgekeerd.
De rode kamer is voor mij een oerdegelijke thriller. Het boek is niet al te moeilijk, maar is ook niet plat of simpel. Het hoofdpersonage wordt duidelijk omschreven en het is erg makkelijk om telkens opnieuw in het verhaal te stappen (als je net als ik maar maximum een halfuurtje per dag kan lezen). Het plot zit goed in elkaar en de dader komt uit een onverwachte hoek. Doorheen het verhaal is het al langer duidelijk dat de vooropgestelde moordenaar niet de schuldige zal zijn, maar dat neemt niks van de spankracht weg. Tot de allerlaatste hoofdstukken heeft dit verhaal me geboeid en het blijft dus zeker niet bij die ene Nicci French op Gietjes Corner :).

Bron:
* http://www.bol.com/nl/p/de-rode-kamer/666883534/