Zakjes om te dammen!

Het was hier weer een paar dagen stil, maar ik zat achter mijn naaimachine. Een goed jaar geleden kocht ik een Bernina bij Puype in Brugge. Ik had eerst een machientje van de Aldi, maar ik moet zeggen dat ik dat meer dan beu was. De anekdotes over het gevloek op dat ding komen hier vaak nog eens ter sprake ;). Soit, ik ben heel erg blij met mijn aankoop! Naaien is nu eindelijk ontspannend voor mij (en bestaat niet meer alleen uit geknoei met spoelen, geknapte draad en verschrikkelijk misvormde steken).

Bon, in het begin van dit jaar had ik me voorgenomen om toch nog wat meer achter die machine te zitten. Ik betaalde er tenslotte wel behoorlijk wat centen voor en dan moet het ook gebruikt worden. Vorig jaar naaide ik de gordijnen voor mijn klas en ook nu heeft het naaien weer iets met mijn klas te maken.

Ik toonde jullie hier een tijdje geleden mijn damborden. Ik wil dit spel immers aanleren aan mijn kinderen (in het tweede leerjaar). Vorig schooljaar kwam het er niet meer van, maar dit maak ik komend jaar zeker goed. De spelletjesmap is trouwens ook al helemaal uitgewerkt en ik maakte zelfs al een jaarplan. Dat deel ik komende week zeker met jullie!

Vandaag wil ik het echter gewoon nog even over dat dammen hebben. Het spelbord werd een paar keer aangepast en er werd ook gebrainstormd over hoe ik alle onderdelen van het spel zou kunnen verzamelen. Uiteraard zijn plastic zakjes of bakjes een mogelijkheid, maar ik dacht aan knikkerzakjes. Daarom maakte ik het volgende.

(Niet op de achtergrond letten, ik ben mijn geldbakjes tegelijkertijd aan het maken...)

Het dambord kan je netjes opvouwen en in het zakje stoppen. Daarnaast moeten er ook nog 40 doppen bij. Hieronder zie je er nog maar 20 omdat ik er alleen van Spa zoveel heb :).

Op die manier kunnen de kinderen op elk moment een zakje nemen om met twee te spelen. Het is mijn bedoeling om de 15 gemaakte damborden en dus knikkerzakjes te verzamelen in een doos, maar die komt hier ook zeker nog te voorschijn!

Voor de naailiefhebbers onder ons, wil ik kort proberen te zeggen hoe ik te werk ging. Vorig jaar maakte ik dus gordijnen voor mijn klas en met de restjes maak ik nu de zakjes. Gordijnstof is echter niet het ideale materiaal om knikkerzakjes te maken. Indien je geen stof liggen hebt, kies dan zeker voor iets anders.

Eerst knipte ik een grote rechthoek uit de stof. Ik deed dat met een kartelschaar. Op die manier vezelt de stof veel minder.

Ik plooide het stuk dubbel en knipte het hier en daar nog wat bij. In deze lap stof maakte ik een knoopsgat van 2 cm. Dit deed ik op 3/4 van de lengte. Dan zit het knoopsgat in het midden van je voorkant. Kun je nog volgen? Let hier wel goed op want bij het tweede zakje had ik al prijs. Plooi de rechthoek dubbel en meet dan hoe breed je zakje zal worden. Ik kwam bijvoorbeeld aan 20 cm. Als je dan een naald op 10 cm steekt, dan moet je hier niet beginnen met je knoopsgat. Dat moet natuurlijk het midden van je knoopsgat worden. Misschien onnozel dat ik dit hier zeg, maar als je vooral veel wil produceren in weinig tijd gebeurt het wel eens dat je bij zo'n eenvoudige dingen een fout maakt.

Om de plaats van het knoopsgat te bepalen stak ik twee spelden. Eentje op het midden van de voorkant en een op 3 cm van de rand. Dan heb ik immers ruimte genoeg om een tunnel te maken.

Vroeger ging ik dan het zakje afwerken en daarna aan een tweede beginnen, maar uiteraard gaat bandwerk een stuk sneller vooruit. Daarom mat ik alle zakjes en maakte ik in ieder stuk stof een knoopsgat. Dat maakte ik open met het volgende mes. Een heel handig ding. Doe dit zeker voor je verder gaat, anders moet je het gat nog openmaken als de stof al dubbel is. (Dit kwam ik toch ook een keer tegen de afgelopen dagen ;) ).

Daarna vouwde ik de twee goeie kanten op elkaar en stikte ik twee zijden helemaal dicht met een zigzagsteek. Uiteraard kun je hier ook werken met een overlockmachine! Die heb ik ook, maar hij staat momenteel bij mijn mama :).

Eens je dit gedaan hebt, mogen alle zakjes gedraaid worden (naar de juiste kant dus). Dan plooi je de bovenste boord over (naar binnen) zodat er straks een tunnel ontstaat. Ik plooide de stof over tot er ongeveer een halve centimeter boven mijn knoopsgat overbleef.

Op onderstaande foto werd alleen nog maar de voorkant ingeplooid.

De achterkant van het zakje staat nog recht.

Hieronder zijn beide kanten ingespeld.

Pas hier heel goed op de zijnaad. Die moet heel mooi plat liggen, anders kom je later in de problemen (ook meegemaakt ;) ). Het is makkelijkst als je hem wat vast speldt, dan slaat hij bij het laatste stukje bestiksel niet weer over. Voor ervaren naaisters zal dat zeker geen probleem zijn, maar ik heb nog heel veel hulpmiddelen nodig :).

Eerst ging ik de tunnel gewoon maken met een stiksel aan de binnenkant, maar toen dacht ik aan al mijn siersteken. Ik koos voor een toepasselijke steek en kwam tot het volgende resultaat. De bestikking startte ik trouwens in de zijnaad.

Door de lijnen op je naaimachine goed te gebruiken en het stukje stof goed met twee handen te sturen, valt het mee om het bestiksel mooi rond te krijgen. Al is de zijnaad wat dik waardoor het starten en eindigen wat moeilijker is.

Daarna stopte ik aan de hand van een veiligheidsspeld nog een stuk touw in het zakje. Uiteraard koos ik hier voor zwart aangezien mijn stiksels ook in die kleur zijn...

Uiteindelijk bekom ik dus dit...

En heb ik dus al dit...

Ze zijn intussen al met acht, maar er moeten er nog zeven volgen. Dan ben ik klaar voor mijn 30 kadetten! En dan alleen nog 14 damborden kleuren. Nog een paar dagen werken en we kunnen aan iets nieuws beginnen :).

Tot gauw!