Kerst in aantocht...

Of je het nu wil of niet... Kerstmis is al overal aanwezig. Kinderen vertellen mij dat de kerstboom er thuis al staat en hier en daar is er zelfs al een kerstmarkt op poten gezet. Elk jaar erger ik me wel een beetje aan al dat gedoe, maar anderzijds kan ik er vanaf halverwege december zelf ook wel van genieten. Nog drie weken te gaan en het is alweer kerstvakantie... Ongelooflijk waar die tijd naartoe vliegt... Daarom wordt het - tegen mijn principes in - toch tijd om de gangen op onze school er wat kerstelijker te laten uitzien. Je kunt dit met heel wat gekocht materiaal, maar ik stak ook wat tijd in het inkleuren van prenten. Deze figuren kun je tegen de ramen hangen, maar er is telkens een gaatje voorzien zodat ze ook met een draadje aan het plafond kunnen bevestigd worden.

Het is het ultieme doel om elke figuur vijf keer te maken, soms vijf keer klein en daarna nog vijf keer groot. Kwestie van genoeg materiaal te hebben...

Soms sluipt er tijdens dit 'bandwerk' ook een foutje in mijn 'creaties', maar och... ik - als perfectionist - vind dat helemaal niet erg... :)

Heb je ook zin om zoiets te maken? Dan vertel ik je hieronder kort hoe ik te werk ging.

1. Ik ging op zoek in kleurboeken en op google naar geschikte kleurplaten
2. Ik kleurde alles in met waskrijt (zoek naar de vettigste soort)
3. Ik overtrok alle lijnen met een zwarte stift
4. Ik plakte de figuren op een gekleurd blad (zie foto hieronder) - wanneer je de figuren dan aan het plafond of aan het raam hangt zie je die zwarte lijnen aan de achterkant niet
5. Ik knipte de figuur helemaal uit
6. Ik lamineerde alle figuren
7. Ik knipte opnieuw alles uit en voorzag een oogje voor een touw

The Broken Circle Breakdown

Als je van drama houdt, dan moet je The Broken Circle Breakdown zeker gezien hebben. Het onderwerp van de film is nogal gevoelig waardoor de prent niemand ongeroerd laat.

Een vrouw die in een tattoeshop werkt, leert een cowboy kennen. Het blijkt liefde op het eerste gezicht. Didier is een vrijgevochten muzikant die in een caravan woont. Hij heeft een huis en een lap grond in zijn bezit, maar er moeten nog heel wat werkjes opgeknapt worden. Samen met Elise geniet hij van z'n vrijheid en na verloop van tijd treden ze zelfs samen op. Wanneer Didier verneemt dat zijn grote liefde zwanger is, begint hij even te twijfelen. Wil hij wel een kind? Wat zal dit kleine wonder teweeg brengen in zijn leven? Hij besluit echter om er samen met Elise voor te gaan. Niets lijkt hen dan ook het grote geluk in de weg te staan wanneer hun dochter Maybelle geboren wordt. Als het vrolijke meisje echter steeds vaker thuiskomt met blauwe plekken en zich steeds oververmoeid voelt, stort de wereld van het muzikale stel in elkaar.

Ik had al heel wat positieve dingen over deze film gehoord en ik kan ze alleen maar bevestigen. Het werk van van Groeningen is inderdaad af. Het handelt over de ziekte van een kind, het verlies van een dochter en de lijdensweg die teweeg wordt gebracht bij de ouders die alleen achterblijven. Verdriet kan zoveel kapot maken dat je eigenlijk niet meer weet wie je bent en wat je wil aanvangen met de rest van je leven. De personages in deze film zijn heel erg sterk en worden prachtig vertolkt door Johan Heldenbergh en Veerle Baetens. Echt een aanrader dus!


Bron foto:
http://www.weliswaar.be/nieuws/p/detail/felix-van-groeningen-over-the-broken-circle-breakdown-en-zichzelf-groot-ongeluk-omhels-ik-omdat-het-bij-het-leven-hoort

Even tot rust komen...

Sinds vorig schooljaar ben ik - dankzij een heel toffe collega - gestart met schilderlessen. Ik had er al vaak over nagedacht, maar vond nooit de tijd. Toen we even samen naar een academie gingen kijken, boeide het ons onmiddellijk. Het bleek echter dat we ons twee keer per week moesten vrij maken en dat is voor bezige bijen als wij wat moeilijk. Tot we ontdekten dat we onder onze eigen toren konden gaan schilderen en dit op woensdagnamiddag. Als leerkracht kun je je dan (in normale weken) wel even vrij maken en we besloten dan ook om ons aan te sluiten bij een gezellige groep dames. De leeftijden zijn enorm uiteenlopend en de werken die we maken, kunnen helemaal niet met elkaar vergeleken worden... maar toch is het enorm fijn om even met 'kunst in wording' bezig te zijn :). Ik kom dan heel even helemaal tot rust.

Vorig jaar waagde ik me onmiddellijk aan een portret en ik zag in een jaartje toch al wat vooruitgang. Nu het aantal werkjes en het niveau per jaar opkrikken en we zijn best tevreden!

Portret in wording...

Eerst het portret op je doek tekenen.
Alle lijnen in zwarte verf zetten.
Begonnen met de achtergrond (rechtsonder).

Achtergrond oké!
Gezicht, ogen en haar vooral nog niet oké :).

Dat gezicht ziet er al natuurlijker uit.
De ogen beginnen vorm te krijgen.
Het haar is nog veel te flets naar mijn gedacht.

Alles wat bijgewerkt, maar vooral nog wat verf nodig.
De bles op haar hoofd moet nog bijgewerkt worden,
haar huid is wat te bruin
en aan haar pull mankeert er wellicht ook wel nog iets.

Al een veel natuurlijker kleur...
Haar is oké... Al is de bles niet 100 %
Trui heeft nog een laagje verf nodig.

Zo ver ben ik... Het eindresultaat hebben jullie zeker nog te goed. Ik wacht er niet te lang mee :)

En oké, als je heel goed kijkt dan mankeert ze wellicht een arm. Spijtig dat dit niet meer op de foto stond, waardoor ik wellicht een anatomische fout maakte. Voor een eerste werk wordt mij dat wellicht vergeven (hoop ik)...

Appeltaart voor de hele familie!

Ik experimenteer graag als het op bakken aankomt. Door tijdsgebrek val ik echter snel weer terug op die makkelijke en gekende recepten. Ik zou me nochtans graag eens wagen aan iets anders, maar meestal komt het er niet van. Omdat ik vandaag zin had in appels, bladerdeeg en cake gooide ik wat samen en volgde (tegen alle regels in) geen enkel recept. Het was dan ook bang afwachten en ik tuurde wel een vijftal keer door dat raampje van de oven. Zelf  proefde ik een stukje en ik was best tevreden. Om helemaal zeker te zijn, vroeg ik een tweede opinie. Papa knikte instemmend en mama vond dit een van mijn betere baksels. Toen ik vanavond ook mijn schoonfamilie een stukje bracht, zag ik alleen maar blije gezichten. Al hadden ze natuurlijk wel nog niet geproefd toen ik terug vertrok... :)

Recept:

• Een vel bladerdeeg
• Een paar appels (naar eigen invullen)
• 200 gram suiker
• 3 eieren
• 150 gram zelfrijzende bloem

Bereiding:

• Leg het vel bladerdeeg in de bakvorm. Plooi de resterende boordjes wat over zodat je een dikke rand bekomt. Prik er gaatjes in met een vork.
• Snij de appels in schijfjes en leg ze op het bladerdeeg. 
• Maak het deeg met de bloem, de suiker en de eieren.
• Giet het deeg over de appels.
• Zet alles minstens een halfuur in een voorverwarmde oven van 180°C.

Smakelijk!

Themaplaten voor je klas

Ik vind het belangrijk dat mijn klas goed aangekleed wordt. Daarom investeer ik tijd in klasversiering, maar ook in interessante info en kalenderplaten. Daarom heb ik deze fiches gemaakt. Je kunt ze inkleuren en lamineren en dan bij je kalender hangen. Ik heb ze allemaal twee keer geprint, gekleurd en gelamineerd zodat ik de platen ook aan mijn deur kan hangen. Zo weten de kinderen onmiddellijk welke feestdagen er de komende maand zijn.

Hieronder zie je een paar voorbeelden, maar je vindt alle platen terug via deze link.
Maak er iets moois van!

Ben je nog geen lid van Klascement? Dan kun je ook hier terecht. In deze map via Google Drive zou je al mijn 23 wandplaten terug moeten vinden. Veel plezier ermee en laat vooral iets weten, moest de link niet werken.

Eindelijk een afgewerkte rok!

Ongelooflijk maar waar. Ik durf jullie niet te zeggen hoe lang ik aan deze rok gewerkt heb, maar het eindresultaat durf ik wel te tonen. De foto's zijn misschien niet zo duidelijk en allesbehalve professioneel, maar het eindresultaat vind ik best te pruimen. Ik vind hem er niet alleen leuk uitzien, hij zit ook heel erg makkelijk. Meer dan tevreden dus! Op naar de volgende :)

Misschien niet helemaal duidelijk, maar aan de achterkant zit er een split.

Soms heb je van die dagen...

In mijn schoolloopbaan tekende ik nogal vaak. Ik kon me uitleven en zette vaak in een kwartier tot halfuur iets op papier. Nu heb ik veel meer de neiging om alles tot in de puntjes af te werken en niet meer alleen te schetsen waardoor ik geen tijd meer vind om portretten te tekenen. Ofwel ga ik weer voor het schetsen moeten opteren, ofwel ga ik toch nog ergens een pakje tijd moeten zien te bemachtigen...

Sommige dagen voel ik me heel erg opgewekt, maar ik heb ook van die momenten dat ik met vanalles zou willen gooien. Om mijn huisraad te vrijwaren en te vermijden dat iedereen denkt dat ik zot word, is het verstandiger om me dan even helemaal met houtskool te laten gaan!

Uit mijn studententijd... toen het leven nog zo simpel was :)

Trouwmenu!

Deze zomer trouwden Sharon en Benoit, een bevriend koppel. Omdat iedereen weet dat ik me graag creatief uitleef, vroeg de aanstaande bruid me om raad omtrent de menukaarten. Ik ben zelf nog niet getrouwd en wist dan ook niet onmiddellijk hoe ik aan zoiets moest beginnen. Na heel wat probeersels en advies kwam ik tot het volgende resultaat.

Voor de menukaart zelf baseerde ik me op de uitnodigingen. Je kunt uiteraard een andere foto kiezen, maar om de kosten te drukken kun je gerust ook dezelfde gebruiken. Mijn schone zus (schoonzus dus) zette er het volledige menu op en een paar dagen later lag het definitieve resultaat al in mijn bus. Nu je foto's via het internet kan laten 'afmaken', is dit snel, efficiënt en goedkoop.
Daarna heb ik blokjes hout gezocht (dank u mama om alles bij te houden), zaagde mijn pa er een gleuf in, werd alles netjes in het zwart geschilderd en maakten we naamkaartjes op grijs karton. De kaartjes werden op het hout gekleefd en de avond zelf werden de menukaarten erin gezet. Zorg er wel voor dat de gleuf diep genoeg is zodat het kaartje mooi blijft zitten!

De foto is misschien wat donker (ik heb een héél oud toestel), maar de mensen van de feestzaal vonden dit een heel originele menukaart. Missie geslaagd dus! Ik was trouwens heel erg blij dat ik dit mocht doen!

Uiteraard zijn heel wat variaties qua vorm en kleur mogelijk. Aan jou om te experimenteren!

Bloedband, een jeugdboek van Aspe

Pieter Aspe is dezer tijden heel erg populair door zijn Van In- reeks, maar de West-Vlaming schreef ook boeken voor de jeugd. 'Bloedband' is een thriller voor kinderen vanaf twaalf jaar. Het handelt over de moordpartijen in Sebrenica.

Gegevens

• Uitgavejaar: 1998
• Uitgever: Manteau
• ISBN: 90-223-1900-8
• Pagina's: 166

Flaptekst

De wereld stond even stil. Toen de deur dichtviel en iemand de grendels erop schoof, leek het alsof iedereen in slow motion bewoog. Senada draaide zich om. Haar lippen vormden een onhoorbare kreet. Jonas zette zich af als een kat. Hij maakte een sprong in de richting van de deur, een ijdele poging om het onheil ongedaan te maken. Melchior zoomde in op het slot. De close-up illustreerde perfect wat er gebeurd was. Ze waren als kinderen in de val gelopen.

Jonas en Melchior zijn jonge journalisten die een eigen bedrijfje uit de grond willen stampen. Ze zijn aan het filmen op Malta en ze komen Senada tegen. Zij wil de beul van Srebrenica vermoorden, maar ze slaagt er niet in. Gelukkig komen Jonas en Melchior haar te hulp en vanaf dat moment worden ze ook mee het avontuur in gesleurd. Ze besluiten de beul te achtervolgen en hem uit te schakelen. Maar hij is hen telkens te vlug af en Senada ontsnapt aan de dood. Daarvoor moet ze wel een geheim verklappen. Er bestaat een video waar Radoslav – de beul van Srebrenica – op te herkennen is terwijl hij ‘zijn daden aan het verrichten is’. Senada verklapt de schuilplaats terwijl ze vecht voor haar leven.

Senada ontsnapt aan de dood, maar beseft dat ze haar vader in gevaar heeft gebracht. Hij heeft de cassette ergens verstopt, maar zit nu in de gevangenis. Radoslav wil hem onmiddellijk liquideren nadat hij de schuilplaats van de cassette te weten is gekomen. Senada besluit dat ze – samen met haar vrienden – naar de gevangenis zullen gaan om haar vader te bevrijden. Ze lopen echter als ratten in de val, maar slagen erin om te ontsnappen. Ze krijgen zelfs de cassette in handen waardoor Radoslav gestraft zal worden voor zijn daden.

Mijn beoordeling (++)

'Bloedband' is net als alle andere boeken van Aspe goed geschreven en het leest dan ook heel erg vlot. Er zit voldoende spanning in het verhaal en je leert iets bij over een gruwelijke gebeurtenis uit de recente geschiedenis. Voor kinderen in de lagere school is dit boek wellicht nog wat te moeilijk.


Bron foto:
* http://www.2dehands.be/boeken-strips/kinderboeken/12-jaar-en-ouder/pieter-aspe-bloedband-139581757.html

My precious...

Naast schilderen, lezen, schrijven, naaien,... teken ik ook heel erg graag. De tijd ontbreekt mij de laatste jaren om nog veel op papier te zetten, maar in mijn opleiding had ik de smaak echt wel te pakken. Toen ik dringend op zoek was naar een origineel verjaardagscadeau voor mijn vriend, maakte ik dit werkje. Niet omwille van de gelijkenissen, maar wel omdat het hier om 'my precious' uit Lord of the Rings gaat...

Als ik het nu bekijk, lijkt de rechterkant niet scherp genoeg afgewerkt, maar daar was toen wellicht een goeie reden voor die ik nu helemaal vergeten ben :)

De midasmoorden, het tweede Van In-verhaal van Aspe

Het tweede boek in de Van In-reeks is 'De midasmoorden'. Dit is het vervolg op 'Vierkant van de wraak', maar kan gerust ook afzonderlijk worden gelezen. De misdaadverhalen staan telkens op zichzelf, maar het persoonlijk leven van de inspecteur en zijn grote liefde Hannelore krijgt steeds een iets groter aandeel in de Aspeboeken. Ik begon de delen in willekeurige volgorde te lezen, maar vond het dan toch makkelijker om gewoon bij boek één te beginnen. Het is dan ook vreemd om in het ene boek te lezen dat Hannelore en Pieter een tweeling hebben, om dan later te lezen dat ze helemaal nog geen koppel zijn.

Gegevens

• Uitgavejaar: 1996
• Uitgever: Manteau
• ISBN: 9789022315811
• Pagina's: 284

Flaptekst

Paniek en chaos in het toeristische Brugge wanneer de stad door een reeks schijnbaar losstaande misdaden wordt opgeschrikt. Tussen de persoonlijke bezittingen van een vermoord Duits zakenman wordt een vreemde foto gevonden van de madonna van Michelangelo. Een kneedbom vernielt even later het standbeeld van de dichter Guido Gezelle.
Een aartsmoeilijke opdracht voor adjunct-commissaris Van In, die in het kluwen van misdaden naar de motieven en de daders zoekt. Wat heeft de madonna van Michelangelo te maken met de nakende fusie van twee touroperators? Wat is de link tussen een onopgeloste bomaanslag uit 1967 en de Nibelungenschat? De waarheid achter de feiten blijkt gruwelijker dan verwacht… Intussen denkt Hannelore ook zwanger te zijn…

Mijn beoordeling (+/++)

De boeken van Pieter Aspe lezen allemaal heel erg vlot waardoor deze verhalen eens echt ontspanning kunnen betekenen. Het taalgebruik is aangenaam en de verhalen zitten hier en daar doorspekt met wat humor. Ideaal dus als tussendoortje voor een koude zondagmiddag of als verhaal voor het slapengaan. Vernieuwend zijn de successen van Aspe niet, maar dat wil niet zeggen dat ze saai zijn. Ze zijn goed geschreven en de plot kan verrassend zijn. Na een waargebeurd verhaal of een roman, vormen deze thrillers voor mij een interessante afwisseling.


Bron foto:
* http://www.bol.com/nl/p/de-midasmoorden/1001004001162933/

Mijn Stiltonklas

Vorig jaar mocht ik (voor een jaartje) mijn eigen klas uit de grond stampen. Ik kreeg een zolderkamer ter beschikking die tot dan toe als opbergruimte of als vertelhoek werd gebruikt. Aangezien de gang heel erg kaal was, ging ik in de grote vakantie aan de slag. Misschien breng ik anderen op ideeën met dit bericht en volgende (onprofessionele) foto's. Ik bedacht een thema dat bij het derde leerjaar paste en kwam uit bij Geronimo Stilton. Ik maakte grote tekeningen op karton en kleurde die in met wasco. Als je een heel erg vette soort gebruikt, kom je tot een mooi resultaat. Uiteraard zijn er tal van andere thema's mogelijk. 

                   

          

  

Pieter Aspe en 'Het vierkant van de wraak'

Lang geleden begon Pieter Aspe met een reeks rond inspecteur Pieter Van In. Ik ben ooit begonnen met het lezen van de eerste delen en heb zelfs een paar boeken in huis gehaald, maar mijn teller is op een boek of drie blijven steken. Aspe schrijft in dezelfde stijl als een paar andere Vlaamse en Nederlandse thrillerauteurs. Deze boeken lezen vlot, maar zijn niet echt vernieuwend.

Gegevens

• Uitgavejaar: 1995
• Uitgever: Manteau
• ISBN: 9789022313541
• Pagina's: 304

Flaptekst

Er wordt ingebroken in de juwelenzaak van Ghislain Degroof, de zoon van Ludovic Degroof. De waardevolle juwelen worden niet meegenomen, maar ter plaatse opgelost in een bak koningswater. De inbrekers laten een raadselachtige handtekening achter: een Latijnse spreuk uit de Middeleeuwen die bekendstaat als ‘het vierkant van de tempeliers’.

Het wordt adjunct-commissaris Pieter Van In al snel duidelijk dat Degroof weet wie het op hem gemunt heeft. In plaats van hem te helpen doet Degroof echter al het mogelijke om het onderzoek te dwarsbomen. Tot zijn enige kleinzoon ontvoerd wordt en de kidnappers een wel heel bizarre eis stellen in ruil voor diens vrijlating. De schoonzoon van Degroof moet een waardevolle collectie schilderijen verbranden op het Zand in Brugge.

Beetje bij beetje ontrafelt Van In, bijgestaan door brigadier Versavel en de hoogst aantrekkelijke substituut Hannelore Martens, het duistere verleden van Ludovic Degroof.

Mijn beoordeling (+/++)

Boeken van Pieter Aspe lezen meestal heel erg vlot. Het is ook leuk om een verhaal te situeren in je eigen streek. Dan kun je er soms levendige beelden bij ophalen. De karakters in het boek worden heel goed omschreven waardoor je echt in het verhaal zit. Je kunt je de boeken echt makkelijk gaan voorstellen. Ook de humor die erin verweven zit, vind ik aangenaam. Het genre is weinig vernieuwend, maar ik vind Aspe binnen dit genre een van de betere schrijvers.


Bron foto:
* http://www.wpg.be/boeken/thrillers/isbn/9789022313541/het-vierkant-van-de-wraak/

Ik kan in het donker zien van Karin Fossum

Als afsluiter van de herfstvakantie las ik het boek 'Ik kan in het donker zien' van Karin Fossum. De verhalen van deze schrijfster liggen volgens mij in de lijn van Aspe, Deflo, Indridason en nog zovele anderen. Ik verwachtte dus geen vernieuwing toen ik dit boek koos en die kwam er ook niet. Het boek is een ideaal tussendoortje, maar heeft er nu weer voor gezorgd dat ik zin heb in een echt goed, dik boek. Nog even tussen mijn lijstje kijken wat het wordt. Keuze genoeg :).

Gegevens

• Originele titel: Jeg kan sei morket
• Uitgave: 2011
• Vertaald door: Lucy Pijttersen
• Uitgave in het Nederlands: 2012
• ISBN: 978 90 223 2671 8
• Uitgever: Manteau
• Pagina's: 231
• Omslagontwerp: Wil Immink
• Omslagfoto: Greg M. Herringer / Getty Images

Flaptekst

Riktor is een eenzame man van rond de veertig die in een geriatrisch verpleegtehuis werkt. Hij heeft een hekel aan zijn patiënten en viert zijn sadistische lusten op hen bot. Zijn eenzaamheid doet hem toenadering zoeken tot zwerver Arnfinn. Als hij deze bij hem thuis betrapt op diefstal, voelt hij zich zo verraden dat hij Arnfinn met een hamer doodslaat. Hij begraaft het lichaam in de tuin.

Wanneer er een verdacht sterfgeval is in het verpleegtehuis, wordt Riktor verdacht van moord en opgepakt. In de gevangenis maakt hij vrienden, het verblijf doet hem goed.

Wanneer Riktor vrijkomt, is hij vastbesloten voortaan het rechte pad te bewandelen. Maar als in zijn tuin de heupfles van de zwerver gevonden wordt, gaat hij opnieuw achter de tralies. Ditmaal is het lot hem minder gunstig gezind.

Mijn beoordeling (+)

Aangezien ik al behoorlijk wat thrillers heb gelezen, kan ik dit werk gaan vergelijken. Het is op zich geen slecht verhaal en het leest ook makkelijk en vlot, maar er zit weinig vernieuwing in. De tekst op de achterflap van het boek verklapt volgens mij ook veel te veel. Eigenlijk heb je het boek al gelezen wanneer je die paar regels hebt doorgenomen. De tekst op de achterkant van een boek moet de lezer aanzetten om dit werk te lezen, maar het heeft niet de bedoeling om het verhaal al helemaal uit de doeken te doen. Dat is hier jammer genoeg wel gebeurd.


Bron foto:
* http://www.crimezone.nl/web/Thriller/9789460412967_Ik-kan-in-het-donker-zien.htm

Een origineel babyborrelkaartje

Begin dit jaar beviel een van mijn beste vriendinnen van een dochter. Aangezien een aanstaande mama aan heel veel tegelijk moet denken, wilde ik graag mijn steentje bijdragen. Daarom zorgde ik voor de babyborrelkaartjes. Uiteraard kun je die samen met je geboortekaartjes laten drukken, maar niets is leuker om iets zelf te maken. Ik geef je wel de raad: bezint eer je begint... Je spaart misschien wat centen uit, maar het neemt toch wel heel wat tijd in beslag. In dit geval vond ik dat helemaal niet erg :)

Ik ging op die manier te werk:

1. Bestuderen van het geboortekaartje: kleur en vorm
2. Besluit: werken met bloemen in de kleuren paars en groen (die waren ook op het kaartje te zien)
3. Sjabloon van een bloem maken (ga op internet op zoek naar een passende bloem, print die, knip ze uit, plak ze op karton en knip opnieuw uit)
4. Leg dit bloemensjabloon op gekleurd papier en teken het sjabloon over. Knip daarna de bloemen uit. Ik heb er zo'n 120-tal gedaan!
5. Maak een sjabloon van een hartje van een bloem (hoef je het internet niet voor te gebruiken, gebruik een potje of een glaasje)
6. Leg dit sjabloon op ander gekleurd papier, teken het bloemenhartsjabloon over en knip de hartjes uit.
7. Neem perforators met letters (af en toe in de Aldi te verkrijgen voor een heel milde prijs) en begin aan het woordje babyborrel... en dat minstens 100 keer. Doe niet te veel letters in één keer want ze zijn nogal klein en bij de minste luchtverplaatsing zijn ze letterlijk gaan vliegen.
8. Plak de letters met behulp van lijm en een tandenstoker op het hartje.
9. Plak het hartje uiteindelijk op de bloem.

Voor de tekst:

Als je liever met gedrukte tekst werkt, dan moet je die eerst gaan printen. Dat heb ik ook gedaan. Daar komt wat meetwerk bij te pas. 

1. Neem het kleur waaruit je bloemen zullen bestaan. 
2. Print het tekstje af op dit papier (zo veel mogelijk op hetzelfde blad want we zijn spaarzaam)
3. Leg dan je sjabloon van je bloem op de tekst en zorg ervoor dat alles bedekt is. Is dat niet zo dat moet je je tekst verkleinen of je bloem vergroten.
4. Teken het sjabloon over rond de tekst.
5. Knip de bloemen uit.

Het bloemensjabloon

Letter voor letter op het hartje kleven

Het eindresultaat (dat al een paar keer in de handtas had gezeten ...)

Een spaarpot voor Mateja

Aangezien ikzelf die dertig kaarsjes steeds dichter zie komen, werden er dit jaar veel bevriende gezinnen wat uitgebreid. De ene kadet volgde het andere prinsesje op. Wat is het zalig om al dat geluk rondom je te zien! En ik moet toegeven, die baby's doen me wel iets :). Ik heb nog steeds geen klok die echt aan het tikken is geraakt, maar ik moet bekennen dat het kleinood wel al in een heel klein hoekje verscholen zit. Toch houden wij die gezinsuitbreiding voor later en genieten we intussen van al dat jong geweld bij onze vrienden.

In het begin van mei 2012 werd de flinke Mateja geboren. Aangezien zijn mama me nauw aan het hart ligt, ging ik maar wat graag op bezoek bij dat nieuwe, kleine wondertje. Aangezien mijn naaitalenten nog niet zo ver rijken, koos ik ervoor om een spaarpot in elkaar te knutselen. 

Ik ging als volgt te werk:

1. Ik zocht een metalen blik met deksel (denk maar aan koffie, drank,...) - niet te groot, niet te klein

2. Ik bestudeerde het geboortekaartje en haalde er de twee hoofdkleuren uit. In dit geval was dat niet echt moeilijk en ik ging dan ook resoluut voor blauw en bruin

3. Ik beplakte het blik volledig met blauw papier. Ook de rand van het deksel voorzag ik van een blauw kleurtje. Dat was zowat de moeilijkste opdracht van het hele werkje. Het kwam dan ook meerdere keren los, maar... de aanhouder wint!

4. Ik kocht houten letters op het Boekenfestijn (maar natuurlijk ook verkrijgbaar in de betere knutselzaken) en kleurde die in met vette wasco's. Ik verkoos hierbij enkel de bovenkant te kleuren en niet de zijkanten.

5. De letters bevestigde ik met knutsellijm aan de pot.

6. Het deksel beplakte ik met bruin papier en voorzag het geheel natuurlijk van een gleufje.
7. Als laatste mikte ik wat centjes door de gleuf en verpakte ik alles in een mooi doorzichtig papiertje.

De moorden van Barkvik van Ingvar Ambjornsen

Aangezien ik les geef, lees ik tussendoor ook graag eens een jeugdboek. Mijn doelgroep is eigenlijk de lagere school, maar tussen de boeken voor studenten van het middelbaar liggen er ook vaak interessante werken. Daarom las ik een tijdje terug 'De moorden van Barkvik'.

Gegevens

• Originele titel: Drapene i Barkvik
• Uitgave: 2008
• ISBN: 9789047701057
• Uitgever: Lemniscaat
• Pagina's: 254
• Illustrator omslag: Marleen Verhulst
• Vertaald uit het Noors door: Lucy Pijttersen
• Leeftijd: + 14

Flaptekst

Fillip Moberg is zestien jaar en woont bij oom Ernst, die misdaadverslaggever is. Wanneer in het kleine plaatsje Barkvik iemand is vermoord met een bijl, wordt Ernst eropaf gestuurd om verslag te doen. In eerste instantie mag Fillip niet mee. Hij weet zijn oom over te halen en een spannend avontuur begint. De zaak lijkt volkomen duidelijk. De politie heeft al iemand gearresteerd op verdenking van de moord. Maar beetje bij beetje begint Fillip te twijfelen: is deze man wel schuldig?

Fillip is jong, eigenwijs, vindingrijk en doortastend. Hij weet contact te leggen met de dorpsjongeren, die duidelijk meer weten van het duistere verleden van hun ouders. Maar hij is ook overmoedig en onervaren: een combinatie die hem niet alleen steeds dichter bij de oplossing brengt, maar ook steeds dichter bij de moordenaar. En dan vindt er nog een moord plaats…

Mijn beoordeling (++)

Dit boek werd geschreven voor kinderen vanaf 14 jaar. Toch vind ik het verhaal voor deze leeftijd misschien nog wat moeilijk. Sommige details zijn volgens mij ook nog te schokkend voor de schoolgaande jeugd. Ik zou het jongeren vanaf 16 wel aanraden en ik denk dat dit boek ook voor volwassenen boeiend kan zijn. Ik heb er zelf van genoten. Het is goed geschreven en het bewijst nog maar eens dat Scandinavische schrijvers thrillertoppers kunnen produceren.



Bron foto:
* http://www.pluizuit.be/090226/De%20moorden%20van%20Barkvik.htm

Katarakt: een serie, maar ook een boek!

Na de serie op Eén werd er ook een boek van 'Katarakt' gemaakt. Betty Antierens schreef het verhaal neer en het werd meteen een exacte kopie van de tv-reeks. De voorkaft van het boek is ook een beeld uit de serie met Karlijn Sileghem in de hoofdrol. Het verhaal speelt zich af in de Limburgse fruitteelt en schept een mooi beeld van het reilen en zeilen van dit beroep en dit in al zijn facetten. Het is een schitterende job omdat je constant in de natuur bezig bent, maar het is daarnaast ook een bikkelharde business.

Gegevens

• Schrijfster: Betty Antierens
• Uitgave: 2007
• ISBN: 978 90 223 2123 2
• Uitgever: Manteau
• Pagina's: 283

Flaptekst

Elisabeth Donkers, een ambitieuze vrouw van achtendertig, maakt carrière aan de Limburgse universiteit. Als blijkt dat het fruitbedrijf van haar schoonvader financiële problemen heeft, gaat ze hem in haar vrije tijd helpen. Dat is tegen de zin van haar man, die vijf jaar eerder met ruzie uit het familiebedrijf is gestapt. Tegen de zin ook van haar vader, Karel, een autoritaire chirurg die altijd gehoopt had dat zijn dochter eveneens dokter zou worden.

Als er aan de universiteit een ongeluk gebeurt, voelt Elisabeth zich verantwoordelijk en begint ze te twijfelen aan haar carrière. Wanneer het faillissement van het fruitbedrijf onafwendbaar lijkt, en schoonbroer Paul en schoonzus Ann Elisabeth vragen om mee in de zaak te stappen, wordt ze gedwongen keuzes te maken.

Mijn beoordeling (+/++)

Wanneer je de serie hebt gezien, brengt het boek niet veel nieuws. Beide zijn heel erg gelijklopend. Het verhaal wordt heel makkelijk omschreven en leest dan ook heel erg vlot. Ik kan aannemen dat het boeiender is als je het boek leest zonder eerst naar de serie te hebben gekeken.


Bron foto:
*http://users.telenet.be/dany.b/NedBk/kataraktbettyantierens25427gr.html