Dochter van Isfahan van Anita Amirrezvani

Een toffe collega gaf mij een tijd geleden enkele leestips. Ik las nogal veel thrillers en romans, maar raakte die genres eigenlijk wat beu. Het kwam vaak nogal op hetzelfde neer en ik had het gevoel dat ik die enge leeservaringen wel wat open wilde trekken. Daarom adviseerde mijn collega me om wat meer over andere culturen te gaan lezen. Omdat mijn interesse heel erg breed is, vond ik dat een goed idee. Ik begon met de bekende werken van Khaled Hosseini, maar ging in de bieb algauw op zoek naar minder bekende boeken. Zo kwam ik uit bij 'Dochter van Isfahan' van Anita Amirrezvani.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: The Blood of Flowers

Vertaling: Sabine Mutsaers

Uitgegeven in: 2007

Uitgeverij: De Boekerij - Amsterdam

Omslagontwerp: Marlies Visser

Omslagfoto: Darren Holmes

ISBN: 978-90-225-4625-3

Aantal pagina's: 333

Flaptekst

Er was eens een dorpsvrouw die naar een kind verlangde. Ze probeerde alles: bidden, kruidenmengsels, rauwe schildpaddeneieren eten en pasgeboren katjes met water besprenkelen, maar niets hielp. Ten slotte trok ze naar een verre begraafplaats om een eeuwenoude stenen leeuw te bezoeken, en ze wreef met haar buik langs zijn flank. Toen de leeuw sidderde, keerde de vrouw huiswaarts in de hoop dat haar grootste wens vervuld zou worden. Bij het aanbreken van de volgende maan droeg ze haar enige kind in haar schoot.

Ze woont met haar ouders in een afgelegen dorp en gaat ervan uit dat ze binnen het jaar getrouwd zal zijn. Maar als haar vader overlijdt, is er geen bruidsschat en zijn haar moeder en zij gedwongen om naar Isfahan te verhuizen. Daar wonen haar enige familieleden, die de twee met tegenzin in dienst nemen. Haar oom is tapijtontwerper aan het hof van de legendarische sjah Abbas. Het leven is zwaar, maar ze leert er het vak dat haar toekomst zal bepalen. Niet alleen knopen, maar ook ontwerpen, kleuren uitzoeken - voor haar moeder en haarzelf van levensbelang - haar eigen creaties verkopen. Tegelijkertijd komt ze terecht in een avontuur dat haar seksualiteit doet ontwaken, maar haar ook blootstelt aan afwijzing en verraad. Uiteindelijk beseft ze dat er voor haar maar één grote liefde is: de bruisende en inspirerende stad Isfahan.

Mijn beoordeling (++)

Azië heeft me tot voor kort nooit zo erg geboeid als Afrika, maar ik moet zeggen dat er over dit werelddeel wel prachtige verhalen bestaan. Daarom ben ik beetje bij beetje meer gaan openstaan voor deze kant van de aardbol. Azië is dan ook niet meer weg te denken uit het nieuws na de oorlog in Afghanistan en de huidige terreur in Syrië. Ik leer heel erg graag iets bij over ongekende culturen en dat combineer ik dan met het lezen van boeken. 'Dochter van Isfahan' leert je het Iran van de zeventiende eeuw kennen. Er is armoede, maar er zijn ook welvarende steden. Daar is de handel van tapijten heel erg belangrijk. Ze bestaan uit natuurlijke materialen en worden met de hand geknoopt. Heel wat Europeanen komen dan ook naar dit land om de mooiste stukken mee naar huis te nemen. 

Het boek is heel erg goed geschreven en brengt je in het leven van een jonge vrouw uit Iran. In haar jeugdjaren is ze gelukkig in het dorp waar ze leeft, maar al snel verliest ze haar vader. Deze gebeurtenis zet heel haar leven en dat van haar moeder op z'n kop. Ze moeten hun o zo geliefde dorp verlaten en beginnen een avontuur in de stad Isfahan. Door de onbezonnenheid van het hoofdpersonage komen ze vaak in de problemen en dat betekent ei zo de na de dood van haar moeder. 

Anita Amirrezvani werkte maar liefst acht jaar aan haar boek en dit is er aan te merken. Ze lokt je mee in een verhaal waar je amper nog uitraakt. Je zult merken dat je het verhaal na een tijdje niet meer zo makkelijk aan de kant legt. Je wil weten hoe het de dochter en moeder vergaat en of ze hun leven weer op de rails krijgen.


Bron foto: http://www.literatuurplein.nl/boekdetail.jsp?boekId=563621