Voorlezen, een vast ritueel

Voorlezen, het heeft tal van voordelen. De leerlingen leren luisteren, scherpen hun fantasie aan en komen ook in contact met heel veel nieuwe woorden. Ik weet sinds jaar en dag dat ik het in mijn klas moet toepassen en ik deed het ook al elk jaar, maar naar mijn gevoel helemaal niet regelmatig genoeg. Daarom doe ik het dit jaar minstens één keer per week en dit de vrijdag het laatste kwartier.

Sommige kinderen vragen echt naar dit moment en daar ben ik blij om. Anderen hebben het dan weer moeilijk om zich te concentreren, maar ik zie elke keer opnieuw kleine pagadders die helemaal mee zijn, die als het ware opgeslokt worden. Zo mooi om te zien! Door verhalen aan te reiken hoor ik ook dat kinderen andere dingen leren kennen, nieuwe boekjes durven te lezen en op zoek gaan naar verhalen over dezelfde personages.

Het eerste boek dat ik dit jaar voorlas is 'Het web van de suikerspin' van Marc de Bel.

Hoe ik bij dit boek kom? Ik wilde eigenlijk sowieso een boek uit mijn kindertijd. En ik moet zeggen dat ik de verhalen van de Bel heb verslonden. Ik vond ze altijd grappig, fantasierijk, meeslepend en nog zoveel meer. Dit wil ik mijn kinderen ook meegeven. Dat lezen echt wel fijn kan zijn. Ik heb dit boek trouwens ook gewoon thuis liggen en dat is natuurlijk wel handig. Als je een voorleesboek in de bibliotheek moet gaan halen dan kan het zijn dat je het al lang terug moet gaan brengen voor het uit is. Daarom deze keuze dus.

Vanaf dit jaar probeer ik het voorlezen ook wat aanschouwelijker te maken. Wat wil ik daarmee zeggen? Als je maar één keer in de week voorleest, dan zijn er kindjes waarbij de verhaallijn al redelijk ver zit. Om hen wat bij te staan, maakte ik een soort woordspin in mijn zithoek.

Na elke leesbeurt wordt die uitgebreid. Ik maak hem bewust niet al te groot omdat het overzichtelijk moet blijven. De hoofdpersonages en een aantal nieuwe woorden komen aan bod. 

De volgende keer zag hij er al zo uit... (het was misschien net iets te donker voor de foto, maar kom, ik denk dat het duidelijk genoeg is ;)).

De prenten kopieer ik uit het boek, de woorden tik ik gewoon na elke leesbeurt uit op de computer. Afdrukken, snijden, lamineren, knippen en klaar. Omdat ik volgend jaar dit boek wellicht opnieuw zal voorlezen, voorzag ik een doos om alles netjes in te bewaren. Op die manier kan ik komend schooljaar de vruchten van mijn werk van dit jaar plukken en hoef ik niet weer op zoek te gaan naar waar ik die prenten en woordkaarten gelaten heb.

De doos ziet er als volgt uit...

Welke boeken er nog op het programma staan en het draaiboek rond voorlezen deel ik een andere keer! Hou Gietjes Corner dus zeker in de gaten!