De geuren van de ziel

Na weken van werken en zwoegen, heb ik gisterenavond toch heel even tijd voor mezelf genomen. Ik was al een tijdje bezig aan 'De geuren van de ziel' van Cecilia Samartin en ik wilde het nu eindelijk wel eens uitlezen. Dit is me gelukt en ik moet zeggen dat het boek me tot het einde heeft geboeid. Op het laatste was ik zelfs tot tranen toe geroerd, maar dat kwam misschien ook wel wat door de vermoeidheid.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: A Delectable Madness
Uitgeven in: 2011
Vertaling: Sandra Lanzing
Omslagontwerp: Andrea Barth/Guter Punkt
Omslagfoto: AJP/Shutterstock en Marius de Graf/Shutterstock
Uitgeverij: Uitgeverij Unieboek / Het Spectrum bv, Houten - Antwerpen
Oorspronkelijke uitgave: Juritzen Forlag, Oslo
ISBN: 978 90 475 2034 4 / NUR 302
Aantal pagina's: 429

Flaptekst

Sebastian droomt ervan over het voetbalveld te rennen als de wind. Maar hij heeft een ernstige hartafwijking, waardoor hij al zijn hele leven hoort dat hij zich niet mag inspannen - en dus zeker niet mag voetballen. Gelukkig heeft hij zijn grootmoeder, abuela Lola, een lieve oude dame bij wie hij elke middag op bezoek gaat na schooltijd en die hem altijd weet op te vrolijken.

Maar op een dag vindt Sebastian zijn oma bewusteloos op de grond. En als ze bijkomt, is ze niet langer lief en zorgzaam... Ze verft haar haar zo vurig rood als haar karakter vroeger was en haar passie voor koken is helemaal terug. Dankzij de heerlijke gerechten die ze samen bereiden, brengen Sebastian en zijn oma de hele familie bij elkaar, ondanks alle problemen en ruzies uit het verleden. En dat is maar goed ook, want alleen samen kunnen ze de tragedie aan die onvermijdelijk wacht...

Mijn beoordeling (+/++)

Soms gaat het heel erg makkelijk en vlot om een boek te beoordelen, maar met dit verhaal van Cecilia Samartin heb ik het even wat moeilijker. Bij sommige boeken plaats ik gewoon het woord 'WAAW', maar dat gebeurt eigenlijk slechts zelden. Andere werken zijn dan weer helemaal mijn ding niet waardoor ik er heel simpel mijn gedacht over kan zeggen.

'De geuren van mijn ziel' blijkt achteraf nu wel een moeilijke. Ik vind het zeker een goed boek omdat het goed geschreven is en omdat het een onderwerp aanraakt dat nog niet zo vaak in boeken werd beschreven. Daarnaast vind ik het misschien net iets minder goed omdat het af en toe wat traag gaat. Al vind ik wel dat dit goed bij dit boek past. Het hoeft niet allemaal even flitsend te zijn. Het is dus wel een beetje dubbel. Misschien vond ik het ook net iets minder goed omdat het wel een triest verhaal is. Daar kan ik op bepaalde momenten net iets minder goed tegen. Het handelt immers over de relatie tussen een kleinzoon en een oma, terwijl mijn oma in het begin van de maand 84 zou zijn geworden. Ik zeg het, het is wat dubbel voor mij. Goed zonder meer, maar ik zou het wellicht geen tweede keer meer lezen.


Bron afbeelding:
* http://www.bol.com/nl/p/de-geuren-van-de-ziel/1001004011249170/