De schaduw van de wind, een aanrader voor elke lezer onder ons!

Ik kreeg al vaak suggesties van collega's en vriendinnen en ik lees ook soms eens wat over een boek in een krant of een tijdschrift. Die tips sla ik dan allemaal op in mijn beruchte lijst 'Wat ik nog wil lezen'. 'De schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafón stond daar eigenlijk al een hele tijd. Ik nam er de afgelopen weken mijn tijd voor en worstelde me doorheen de turf van meer dan 500 bladzijden. Worstelen is misschien niet exact het woord dat ik hier moet gebruiken. Het is geen boek dat o zo makkelijk leest, maar het neemt je wel mee naar een wereld die heel ver van je eigen leefwereld ligt.

Gegevens

Oorspronkelijke titel: La Sombra del Viento
Vertaald door: Nelleke Geel
Uitgegeven in: 2001, in het Nederlands: 2004
Uitgeverij: Signature / Utrecht
Omslagontwerp: Wil Immink
ISBN: 90 5672 078 3

Aantal pagina's: 543

Flaptekst

In het oude centrum van Barcelona ligt het Kerkhof der Vergeten Boeken. Hoofdpersoon Daniel Sempere wordt door zijn vader, weduwnaar en boekhandelaar, meegenomen naar deze geheimzinnige, verborgen wereld van verhalen.
Vanaf dat moment neemt Daniels leven een wending die hij niet had kunnen voorzien. Hij mag een boek uitzoeken en kiest De schaduw van de wind, beschreven door een zekere Julián Carax. Het boek laat hem niet meer los, ook al schudt de wereld tijdens het grauwe Franco-regime om hem heen op zijn grondvesten. Hij wil alles weten over het boek en de schrijver. En merkwaardigerwijs lijken alle mensen die hij ontmoet, ook de vrouwen op wie hij verliefd wordt, deel uit te maken van het grote spel waarvan het boek het middelpunt vormt.

Mijn beoordeling (++)

Dit boek krijgt voorlopig nog geen drie kruisjes en misschien moet ik dit uitleggen. Ik zeg voorlopig omdat ik het echt wel een heel goed boek vind. Het is echter zo dat ik het in een veel te grote tijdspanne heb gelezen waardoor ik de indruk heb dat ik er me niet voldoende in heb kunnen verliezen. Ik schreef hier eerder al dat ik het zalig vind om eigenlijk volledig door een werk te worden opgeslokt. Dit boek heeft die capaciteit zeker, maar ik liet het zelf eigenlijk niet toe deze keer. Het is een boek van meer dan 500 bladzijden en ik deed er toch enkele weken over voor ik het laatste blaadje achter de kiezen had. Ik breng het binnenkort terug naar de bieb, maar ik ben er zeker van dat ik het ooit nog eens opnieuw lees. Het is immers een boek dat onmogelijk te vergelijken valt met een ander verhaal. Dit op zich is al een heel straf iets. Je moet het maar doen om toch maar weer met iets vernieuwend op de proppen te komen.

Daarnaast is de taal eigenlijk ook een kunst op zich. In het begin zal je het misschien niet op die manier ervaren, hoor. Ik lees ook heel erg vaak boeken die heel makkelijk te lezen zijn. Dit boek is eigenlijk niet zo. Het verhaal neemt je mee en het is niet zo moeilijk te volgen, maar de zinnen of zinspelingen zijn soms echt adembenemend. Ik heb een paar zinnen zelfs een paar keer na elkaar gelezen. Eigenlijk zou je een notitieboekje naast je moeten hebben liggen als je dit boek leest. Er staan immers verwoordingen in waar ik in mijn hele leven niet zou opkomen. Ze doen je aders opengaan, ze slaan je met verstomming, ze bezorgen je kippenvel of je voelt een herkennend glimlachje op je gezicht verschijnen.

Je merkt dat er echt heel wat over dit werk te vertellen valt. Zafon is een kunstenaar en ik ben dan ook heel erg benieuwd naar zijn ander werk. Misschien moet ik dit zelfs bewaren voor een grote vakantie. Zodat ik er zeker van ben dat ik het volgende boek volledig tot z'n recht laat komen. Je zou niet elke keer zo'n boek lezen omdat het op de een of andere manier wel wat van zijn of haar lezer verwacht, maar ik ben er zeker van dat zo'n boek een van de redenen is dat een lezer leest en zal blijven lezen :).


Bron afbeelding:
*http://www.bol.com/nl/p/de-schaduw-van-de-wind/1001004002131452/